دل عاشق

هوالمحبوب 

کبوتر دلم ..... 

آرزویم را به حََرَمت پرواز داد 

به کنجی نشست 

دلخواسته ام نجوا کرد  

                            

ای عاشق عشق و مهربانی 

آشیانه ای برایش ساخته ام در جَوارت 

آب و دانه ای از اَنبان دوستیت 

آخر تو فقط ضامن آهوان نیستی 

کبوتران را نیز پناهی ..... 

کبوترانی مشتاق که جَلد گنبد طلایت شده اند 

دلم همراه کبوتر سپیدم در آسمان حرمت پرواز می کند 

سر بر آستانت می ساید 

به پابوس ضریح ات می آید  

               

دلم را عاشق کرده ای 

به خانه باز نمی گردد 

خود را به پنجره ی فولاد 

" دل "  بند کرده است ..... 

ریسمان محبت غیر از دلش باز کن 

بگذار فقط خدایش بماند و دلش 

میلاد امام رئوف غریب و جلوه ی عاشقان 

بر دوستدارانش مبارک باد 

در حرم عـشقت مِهرِ ِ میزبان را طلب کردم 

آب و دانـه ای ز بـرای کـبوترم طـلب کـردم 

تو ای مهربان تر از مادر برای غمخواری 

گشــایــش غم و درد خود ز تو طـلب کردم 

امام غریبان تو گواهی بر دل غریب من 

چاره ی دل غریــبم را  ز تو طلب کردم 

امام رضای غریب و رئوف بر همه کس 

رضـای تـو بر رضـای خـود طلـب کردم  

پی نوشت 

شعر سپید و کهن از خودم * ستاره ی مهتابی *