پرواز را بخاطر بسپار

پرواز را بخاطر بسپار

عرفانی-اجتماعی
پرواز را بخاطر بسپار

پرواز را بخاطر بسپار

عرفانی-اجتماعی

ستاره ی رخشنده

 

هوالمحبوب 

 

 

عشق علی 

 

 

در زنـدگی عشق علی پاینده است  

حـب عـلی در قلب مـن آکنده است 

 

ای نــام تـو زیـبـنـده ی هـر آسـمـان 

در قلب و در روح و دلم کاونده است 

 

مـن مـومنـم در مـهـر جان افزای تو 

ایـمـان تـو در هـر دلـی بالنده است 

 

حلاوت عید غدیر در دل عاشقان فزون 

هـر شـاعـری در مـدح تو گوینده است 

 

در هـر زمان در هـر کـران تویی امیرمومنان 

خورشید و ماه آسمان از نور تو تابنده است 

 

در شـب تــاریــک جـهـان در دل هـر سـتـاره ای 

ستاره ی مهتابی ام با عشق تو رخشنده است  

 

 

 




با سروده ای از دل برآمده ، عید غدیر خم را بر عاشقان 

 

امیر مومنان علی علیه السلام تبریک می گویم 

 

 

طواف عشق

 

هو المحبوب 

 

 

چشم بر آسمان مهرت دوخته ام ..... 

 

ای مهربانترین مهربانان عالم 

 

 

 

کبوتر دلم در حرم آسمانی ات بال و پر می گشاید و با پروازی عاشقانه  

 

چرخ می زند و می گردد 

 

خالق یکتای من ... طوافم را بر گرد خانه ات بپذیر 

 

 

 

بر در خانه ات نشسته ام / جز تو پناه و یاوری ندارم 

 

خدایا بر من ببخش خطاهایم را / دستانم را بگیر 

 

آغوشت را باز کن / مرا در گرمای عشقت ذوب کن 

 

قلب افسرده ام را حیاتی دوباره ببخش ..... 

 

بدور کعبه ی وصالت طواف کرده ام و چه شیرین است بر گرد خانه ات

  

 چرخیدن و لب به ذکرت گشودن که تو کرمت افزون است بر گناهانم ..... 

 

 

 پرنده های کوچک ابابیل به فرمان تو ناجی خانه ات شدند و اینک لانه  

  

 در شبستان های مسجدالحرام دارند و همواره در آسمان و همراه

 

 زمینیان طواف عشق بجای می آورند و نغمه ی عاشقانه می سرایند 

 

 

 

خداوندا ....... 

 

دعوتم کردی به حرم امن و الهی ات 

 

و چه خوش است لبیک به این دعوت 

 

و در مقام ابراهیم نماز گزاردن 

 

و سر بر پرده ی خانه ات نهادن و آرام آرام اشک ریختن 

 

 

پروردگارا ..... 

 

سینه ام پر از محبت توست 

 

دست بدعا دارم که هرگز قلبم از مهر و عشقت خالی مباد

 

 

مهربانا ..... 

 

دو بال عشق و ایمان را برای پرواز در آبی بیکرانت بمن عطا بفرما 

 

 

آمین یا رب العالمین  

 

 

 

 

عید قربان ..... پر شکوهترین و زیباترین جلوه ی عشق و تعبد در برابر

خالق یکتا بر عاشقانش مبارک 

 

پی نوشت-دلنوشته ام مربوط به عمره ی امسالم در فروردین ماه میشود 

که با دیدن دوست عزیزی درست یکروز قبل از سفر دوستی که مدتها ندیده 

بودمش و باعث شد تا خاطرات هر روز این سفر معنوی برایم شیرین تر  

و دلچسب تر بشود 

 

به یاد آن ایام خوش ..... روزگار می گذرد 

 

دل عاشق

 

هوالمحبوب 

 

کبوتر دلم ..... 

 

آرزویم را به حََرَمت پرواز داد 

 

به کنجی نشست 

 

دلخواسته ام نجوا کرد  

 

                            

 

 

ای عاشق عشق و مهربانی 

 

آشیانه ای برایش ساخته ام در جَوارت 

 

آب و دانه ای از اَنبان دوستیت 

 

آخر تو فقط ضامن آهوان نیستی 

 

کبوتران را نیز پناهی ..... 

 

 

کبوترانی مشتاق که جَلد گنبد طلایت شده اند 

 

دلم همراه کبوتر سپیدم در آسمان حرمت پرواز می کند 

 

سر بر آستانت می ساید 

 

به پابوس ضریح ات می آید  

 

               

 

 

دلم را عاشق کرده ای 

 

به خانه باز نمی گردد 

 

خود را به پنجره ی فولاد 

 

" دل "  بند کرده است ..... 

 

ریسمان محبت غیر از دلش باز کن 

 

بگذار فقط خدایش بماند و دلش 

 

 

میلاد امام رئوف غریب و جلوه ی عاشقان 

 

بر دوستدارانش مبارک باد 

 

 

در حرم عـشقت مِهرِ ِ میزبان را طلب کردم 

آب و دانـه ای ز بـرای کـبوترم طـلب کـردم 

 

تو ای مهربان تر از مادر برای غمخواری 

گشــایــش غم و درد خود ز تو طـلب کردم 

 

امام غریبان تو گواهی بر دل غریب من 

چاره ی دل غریــبم را  ز تو طلب کردم 

 

امام رضای غریب و رئوف بر همه کس 

رضـای تـو بر رضـای خـود طلـب کردم  

 

 

 

پی نوشت 

شعر سپید و کهن از خودم * ستاره ی مهتابی * 

 

روزگار پاییزی

 

هوالمحبوب 

 

روز مهر 

ماه مهر 

باران مهربانی 

آسمان آبی 

جشن و شادمانی 

سرور و خنده ی همگانی 

 

 

گل های کوکب و داوودی 

روزگار پاییزی 

برگ های جدا شده 

رنگارنگ است و شاد 

اما شادی به دلم راهی ندارد 

فقط سکوت است و سردی 

 

 

آسمان دلم ابری است 

سیاه و تیره 

هر دم می بارد 

می بارد ....... 

 

 

دلم چشمه ای زلال و جوشان است 

سرشار از مهر و عشق ....... 

و کاش رودی از دوستی و عاطفه  

از این چشمه جاری می گشت 

و در اعماق وجودم جریان می یافت  

 

 

اما اینک من ماندم و تنهایی

و دیوار های " ساکت " دهلیز قلبم 

که رگهایش سخت شده است و مسدود 

دیگر عشق و مهری در جریان نیست 

هر چه هست سردی است و رکود

 

 

کجا رفتند آن روزهای خوب ؟ 

روزهای آفتابی و درخشان   

 

 

           

 

 

 

الهی اسرار دلم را می دانی 

اشک هایم بر همه عیان 

و راز دلم پنهان              

 

             

                                                              

 

 

خدایا دستانم ناتوان است    

رهایش مکن ...... 

رهایم مکن                     

                                             

 

پی نوشت 

بلندترین شاخه ی درخت یک واژه را می فهمد و آن هم تنهائیست.....  

 

دلنوشت 

نیمی از این شعر را در تاریخ ۲۰ آذر ماه سال قبل( روز تولدم ) نوشته بودم  

و وقتی امسال یافتمش .. نیمی دیگر از دلتنگی های یکسال را به آن اضافه کردم

 واین شعر سپید امروز با اشک نوشته شد ...... 

  

 

دفاع مقدس

 

هو المحبوب

 

یاد سال های آتش و مهربانی

 

به یاد بیاوریم حمله ابرهای سیاه به آسمان کشورمان را....

 

فراموش نکنیم بزیر کشاندن ستاره هـــــای عاشق را

 

سبز کنیم خاطره هایشـــــــــــــان را........

 

پیوند بزنیم جانبازان میهن اسلامی را با اندیشه های

 

سترگ آزادی و آزادگی

 

هرگز یادمان نمیرود، این غریبه های آشنا را و فراموش  

 

نخواهیم کرد ......

 

شهید مهدی باکری

شهید حمید باکری

شهید محمد جهان آرا

شهید محمد ابراهیم همت

شهید مصطفی چمران

 

و هزاران .......... هزار ستاره ی درخشان

 

آسمان میهن سبزمان را 

 

      

 

هفته ی دفاع مقدس مبارک 

 

به پاس سالها همراهی استاد شجریان با مردم .... اول مهر ( زادروز استاد )  

از طرف مردم به نام روز * آواز عشق * نامیده شد 

 

برزخ زندگی


هوالمحبوب


 

من از بیگانگان هرگز ننالم




شعر سپید نمیگویم


از من وزن و قافیه نخواهید


این فقط درد دلی است  

 

از دلی تنگ و رنجیده از آشنا ...... 

 

شنیده ام ارواح از ظهر پنجشنبه آزادند 

 

و به خانه هایشان در زمین باز می گردند 

 

مادر کجا رفتی که مهرت را کم دارم ؟

 

می خواهم راز دل بتو گویم ........ 

 

صدایم را می شنوی ؟ 

 

اشکم را می بینی ؟ 

 

مادر جان ترا کم دارم ...... 

 

آغوشت را کم دارم ... 

 

و نوازشت را ......... 

 

دیوارهای خانه فقط " ساکت " گوش می کنند 

 

نه پاسخی 

 

نه کلامی 

 

دیگر نمی خواهم زنده بمانم 

 

نمی دانم بعد از مرگم ترا می بینم  

 

یا در برزخ قرار می گیرم 

 

خدایا تو می دانی  ،  فقط تو می دانی 

 

من زندگی نمی کنم ،  فقط نفس می کشم 

 

خدایا می دانی سالهاست در برزخ زمین نفس می کشم 

 

اینسو در برزخ یا آنسوی زندگی 

 

برایم تفاوتی ندارد ..... 

 

خدایا ...... 

 

می خواهم دوباره به آغوشت بازگردم ! 

 

این بنده ی عاصیت را قبول می کنی ؟   

 

دلنوشت: مکتوب شده در ظهر پنجشنبه ۱۷ شهریور 

 

 

 

 

 

برسان باده که غم روی نمود ای ساقی 
 

این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی

 

حالیا نقش دل ماست در آیینه ی جام  

 

تا چه رنگ آورد این چرخ کبود ای ساقی
 
دیدی آن یار که بستیم صد امید در او  

 

چون به خون دل ما دست گشود ای ساقی
 
تشنه ی خون زمین است فلک ، وین مه نو  

 

کهنه داسی ست که بس کشته درود ای ساقی
 
منتی نیست اگر روز و شبی بیشم داد   

 

چه ازو کاست و بر من چه فزود ای ساقی
 
بس که شستیم به خوناب جگر جامه ی جان 
 

نه ازو تار به جا ماند و نه پود ای ساقی
 
حق به دست دل من بود که در معبد عشق 
 

سر به غیر تو نیاورد فرود ای ساقی

 

این لب و جام پی گردش می ساخته اند 
 

ورنه بی می و لب جام چه سود ای ساقی
 
در فروبند که چون سایه در این خلوت غم 
 

با کسم نیست سر گفت و شنود ای ساقی

                                                                             "هوشنگ ابتهاج" 

 

در آغوش خدا

 

هوالمحبوب 

 

ماه ضیافت 

 

ندا ز عرش رسیده است / خبر ز دوست رسیده است 

 

بی خبران ... خبر کنید ! / ماه صیام رسیده است 

 

خوان ضیافت خدا / بر فرشیان رسیده است 

 

ای که ز راه گم شدی / صراط حق رسیده است 

 

ای که ز صدق رها شدی / صلح و صفا رسیده است 

 

ای که ز عدل دور شدی / یاور دین رسیده است 

 

ای عاشقان بر دف زنید / ماه صلا رسیده است  

 

 

 

 

ماه مهربانی / مهر ورزی و عشق بازی با خالق یکتا رسیده است 

 

آغوشش را گشاده تا بندگانش را پناه دهد  و آنها را از سر مهر نوازش کند 

 

راز و نیازشان را در اسحار بشنود ..... هنگامی که تاریکی شب تا رسیدن 

 

به سحر .... یک روزنه بیشتر باقی نیست 

 

آه .... ای خدای من 

 

من را بخودت بازگردان / من را بخودم وا مگذار 

 

پریشانیم را به آرامش بَدَل کن .... 

 

مهربانا ... امیدم را ناامید مگردان که ناامید از رحمت تو کافر است 

 

بر سر خوان نعمت تو می نشینم و از می ناب رحمتت می نوشم 

 

خدایا ترسانم ..... از زشتی ها و پلیدی هایی که پیرامونم را گرفته اند 

 

اعتقاداتم را محکم بگردان و مرا زیر سایبان امنیت و عشقت .... جای بده 

 

الهی بال های پروازم را برای رسیدن به آغوشت ..... قدرت ببخش 

  

 

                                

 

 

 

    روزه داری عاشق
 

روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است

آری افطار رطب در رمـضان مـستحب است

 

روز ماه رمضان ......... زلف میفشان که فقیه

بخورد روزه ی خود را به گمانش که شب است.....

                      

  شاطر عباس صبوحی

 

                                               

کهکشان راه شیری

 

هوالمحبوب 

 

 

دیر آشنای من   

 

                                                

من را ببر                             

 

           به دشت شب 

 

                           به صحاری خشک کویر 

 

 

                   

 

 

 

                 به جایی که آسمان بر زمین ..... بوسه می زند 

 

                             بوسه ای از سَر‌ ِ عشق 

 

من را ببر 

 

              به دریاهای دور 

 

                                   به آبی آبهای شور  

 

               

 

              به جایی که امواج بر صخره ها ...... بوسه می زنند  

 

                                   بوسه ای نمناک

 

                          

 

من را ببر 

 

            به سر زمین های نور 

 

                                    به اوج قله های پر غرور  

 

 

                     

 

 

                به جایی که سی مرغ به قاف ...... بوسه می زنند 

 

               بوسه ای که سی مرغ را به سیمرغ ..... بَدل می کند 

 

من را ببر  

 

              به بی کران آسمان  

 

                                      به کهکشان راه شیری 

 

                                    

           

 

                 به جایی که ستارگان .... بوسه بر خورشید می زنند 

 

              بوسه ای که از گرمای مِهرش ....... ستاره ذوب می شود 

 

 

من را ببر ....... تو ای دیر آشنای من  

 

 

دلنوشته * عمر اندک و خموشی بسیار / تلخ است سکوت / گفتگویی بکنیم*  

 

خوشبختی گمشده

 

هوالمحبوب 

 

 

پرنده ی خوشبختی 

 

 

 

 

بمن بگو ....   

 

خوشبختی را کجا گم کرده ام ؟ 

 

در هیاهوی خیابان پر ازدحام 

 

در قیل و قال کوچه ی بن بست 

 

در شب بی مهتاب 

 

در آسمان بی ستاره 

 

در ابر بی باران 

 

در تشنگی کویر 

 

در چشمه ای که می خشکد 

 

؛؛ در نبودن تو ؛؛ 

 

.................... 

 

خوشبختی واژه ای غریب 

 

دستان چه کسی آن را از من ربود ؟ 

 

شب تنهایی را کدام آشنا بمن هدیه کرد ؟ 

 

انگشتان کدام دوست ....... 

 

قفل سرد بی مهری را بر دلم زد 

 

روزهای روشن را فراموش کرده ام  

 

از یاد برده ام .... 

 

دوست داشتن را با چه رنگی می نویسند ؟ 

 

کاش آموخته بودم .....                        

  

 خوشبختی را مانند پرنده کوچکی        

 

در میان دستانم پنهان کنم                 

 

دلم آشنای مهربانی و صفا بود 

 

آن دل از دستم رفت ...... 

 

من ماندم و غم غربت / در دیار بی کسی 

 

از یادها رفته ام  

 

 

 

دل نوشت-دور باش اما نزدیک / من از نزدیک بودن های دور می ترسم

زندانی

 

هوالمحبوب 

 

 

 

 

 

زندانی ام ......

 

در قفس تنگ نگفته ها

 

در بغض های گره خورده ی حنجره

 

در ابرهای سیاه دلتنگی

  

در چشم های همیشه بارانی

  

در پنجره های باز نشده به کوچه ی خوشبختی

 

بین دیوارهای ساکت خانه

 

در ارتباطی که هرگز با مشترک مورد نظر برقرار نمی گردد

 

من آن زندانی ام .........

 

که از یادها رفته ام

 

در دیار آشنایان ، غریبه ام

 

آن پرنده ی اسیرم که بال پروازش را چیده اند

 

کاش تو زندانبانم نبودی ......