شب رازها

هوالمحبوب  

شب قدر است اگر قدرش بدانی *** به سالی آید از عرشش نهانی

دراین شب راز و رمزی جاودانه ** اگر درکش کنی ، قدرش بدانی

*ستاره مهتابی*  

در شب قدر فرشتگان از آسمان به زمین می آیند و جبرئیل در پیش ایستاده 

چهار علم با خود آورده اند..... 

یکی بر بام کعبه 

یکی بر طور سینا 

یکی بر صخره قدس 

و یکی بر سر روضه ی مصطفی برافرازند. 

آن شب فرشتگان با جبرئیل به همه ی خانه های مومنان درآیند.هر گاه 

مو‌منی را در آن خانه ها در نماز ببینند... بر او سلام کنند و اگر مومن در  

خواب بود .... در او به رحمت نگرند. 

در آن شب جبرئیل چندان رحمت بر مومنان پخش کند که زیادت آید و چون 

زیاد آید .... پرسند خداوندا : زیادی رحمت را چه کنم ؟ 

فرمان آید که سزاوار کرم ما نباشد که رحمت خود را که به خلق فرستادیم 

بازبریم !! 

تفسیر عرفانی قرآن مجید از خواجه عبدالله انصاری 

یا تو .... 

رجز خواندم و رجز خواندی 

خود را معرفی کردم و خود را معرفی کردی 

گفتم: من همانم که به تو پشت کرده ام 

گفتی: من همانم که برایت آغوش گشاده ام! 

گفتم: من به جنگ تو آمده ام 

گفتی: من دستهایم را سپر کرده ام تا از هیچ جنگی زخم نخوری ! 

گفتم: مگر نمی بینی هر روز پنجه می کشم به صورتت ؟ 

گفتی: مگر نمی بینی هر شب روی زخم هایت مرهم می گذارم ؟ 

تو از مهر گفتی و من از کین 

من بدترین بودم و تو بهترین 

تو خودت را گفتی و من خودم را ... 

دیگر نمی شد چیزی گفت ! 

دست به اسلحه ام بردم ... 

گریستم 

در آغوشت 

که این تنها سلاحم بود ... 

********************** 

و ما سال ها بود یکدیگر را می شناختیم .... 

سید حسین متولیان 

شب ضربت ، شب محنت شیعه ست

همه یاران غمین ،کوفه به کینه ست

بنال ای دل ، عـلی فـَرقش شکافتـه 

به ظلم و جور، دیده فرو بسته ست

*ستاره مهتابی* 

پی نوشت- سروده ی اول با کمک دوست گرامی جناب آقای ثابت بازنویسی شد 

در آغوش خدا

هوالمحبوب 

ماه ضیافت 

ندا ز عرش رسیده است / خبر ز دوست رسیده است 

بی خبران ... خبر کنید ! / ماه صیام رسیده است 

خوان ضیافت خدا / بر فرشیان رسیده است 

ای که ز راه گم شدی / صراط حق رسیده است 

ای که ز صدق رها شدی / صلح و صفا رسیده است 

ای که ز عدل دور شدی / یاور دین رسیده است 

ای عاشقان بر دف زنید / ماه صلا رسیده است  

ماه مهربانی / مهر ورزی و عشق بازی با خالق یکتا رسیده است 

آغوشش را گشاده تا بندگانش را پناه دهد  و آنها را از سر مهر نوازش کند 

راز و نیازشان را در اسحار بشنود ..... هنگامی که تاریکی شب تا رسیدن 

به سحر .... یک روزنه بیشتر باقی نیست 

آه .... ای خدای من 

من را بخودت بازگردان / من را بخودم وا مگذار 

پریشانیم را به آرامش بَدَل کن .... 

مهربانا ... امیدم را ناامید مگردان که ناامید از رحمت تو کافر است 

بر سر خوان نعمت تو می نشینم و از می ناب رحمتت می نوشم 

خدایا ترسانم ..... از زشتی ها و پلیدی هایی که پیرامونم را گرفته اند 

اعتقاداتم را محکم بگردان و مرا زیر سایبان امنیت و عشقت .... جای بده 

الهی بال های پروازم را برای رسیدن به آغوشت ..... قدرت ببخش 

                                

    روزه داری عاشق
 

روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است

آری افطار رطب در رمـضان مـستحب است

روز ماه رمضان ......... زلف میفشان که فقیه

بخورد روزه ی خود را به گمانش که شب است.....

  شاطر عباس صبوحی

کهکشان راه شیری

هوالمحبوب 

دیر آشنای من   

من را ببر                             

           به دشت شب 

                           به صحاری خشک کویر 

                   

                 به جایی که آسمان بر زمین ..... بوسه می زند 

                             بوسه ای از سَر‌ ِ عشق 

من را ببر 

              به دریاهای دور 

                                   به آبی آبهای شور  

               

              به جایی که امواج بر صخره ها ...... بوسه می زنند  

                                   بوسه ای نمناک

من را ببر 

            به سر زمین های نور 

                                    به اوج قله های پر غرور  

                     

                به جایی که سی مرغ به قاف ...... بوسه می زنند 

               بوسه ای که سی مرغ را به سیمرغ ..... بَدل می کند 

من را ببر  

              به بی کران آسمان  

                                      به کهکشان راه شیری 

                                    

                 به جایی که ستارگان .... بوسه بر خورشید می زنند 

              بوسه ای که از گرمای مِهرش ....... ستاره ذوب می شود 

من را ببر ....... تو ای دیر آشنای من  

دلنوشته * عمر اندک و خموشی بسیار / تلخ است سکوت / گفتگویی بکنیم*  

خوشبختی گمشده

هوالمحبوب 

پرنده ی خوشبختی 

 

بمن بگو ....   

خوشبختی را کجا گم کرده ام ؟ 

در هیاهوی خیابان پر ازدحام 

در قیل و قال کوچه ی بن بست 

در شب بی مهتاب 

در آسمان بی ستاره 

در ابر بی باران 

در تشنگی کویر 

در چشمه ای که می خشکد 

؛؛ در نبودن تو ؛؛ 

.................... 

خوشبختی واژه ای غریب 

دستان چه کسی آن را از من ربود ؟ 

شب تنهایی را کدام آشنا بمن هدیه کرد ؟ 

انگشتان کدام دوست ....... 

قفل سرد بی مهری را بر دلم زد 

روزهای روشن را فراموش کرده ام  

از یاد برده ام .... 

دوست داشتن را با چه رنگی می نویسند ؟ 

کاش آموخته بودم .....                        

 خوشبختی را مانند پرنده کوچکی        

در میان دستانم پنهان کنم                 

دلم آشنای مهربانی و صفا بود 

آن دل از دستم رفت ...... 

من ماندم و غم غربت / در دیار بی کسی 

از یادها رفته ام  

 

دل نوشت-دور باش اما نزدیک / من از نزدیک بودن های دور می ترسم

زندانی

هوالمحبوب 

 

زندانی ام ......

در قفس تنگ نگفته ها

در بغض های گره خورده ی حنجره

در ابرهای سیاه دلتنگی

در چشم های همیشه بارانی

در پنجره های باز نشده به کوچه ی خوشبختی

بین دیوارهای ساکت خانه

در ارتباطی که هرگز با مشترک مورد نظر برقرار نمی گردد

من آن زندانی ام .........

که از یادها رفته ام

در دیار آشنایان ، غریبه ام

آن پرنده ی اسیرم که بال پروازش را چیده اند

کاش تو زندانبانم نبودی ......  

             

پرواز را بخاطر بسپار

هوالمحبوب 

فروغ فرخزاد (۸ دی، ۱۳۱۳ - ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵) شاعر معاصر ایرانی است. وی پنج دفتر شعر منتشر کرد که از نمونه‌های قابل توجه شعر معاصر فارسی هستند. فروغ فرخزاد در ۳۲ سالگی بر اثر تصادف اتومبیل بدرود حیات گفت.

فروغ با مجموعه‌های «اسیر»، «دیوار» و «عصیان» در قالب شعر نیمایی کار خود را آغاز کرد. سپس آشنایی با ابراهیم گلستان نویسنده و فیلمساز سرشناس ایرانی و همکاری با او، موجب تحول فکری و ادبی در فروغ شد. وی در بازگشت دوباره به شعر، با انتشار مجموعه «تولدی دیگر» تحسین گسترده‌ای را برانگیخت، سپس مجموعه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» را منتشر کرد تا جایگاه خود را در شعر معاصر ایران به عنوان شاعری بزرگ تثبیت نماید.  

                      

ای ستاره ها

ای ستاره ها که بر فراز آسمان
با نگاه خود اشاره گر نشسته اید
ای ستاره ها که از ورای ابرها
بر جهان نظاره گر نشسته اید
آری این منم که در دل سکوت شب
نامه های عاشقانه پاره میکنم
ای ستاره ها اگر بمن مدد کنید
دامن از غمش پر از ستاره میکنم
با دلی که بویی از وفا نبرده است
جور بیکرانه و بهانه خوشتر است
در کنار این مصاحبان خودپسند
ناز و عشوه های زیرکانه خوشتر است
ای ستاره ها چه شد که در نگاه من
دیگر آن نشاط ونغمه و ترانه مرد ؟
ای ستاره ها چه شد که بر لبان او
آخر آن نوای گرم عاشقانه مرد ؟
جام باده سر نگون و بسترم تهی
سر نهاده ام به روی نامه های او
سر نهاده ام که در میان این سطور
جستجو کنم نشانی از وفای او
ای ستاره ها مگر شما هم آگهید
از دو رویی و جفای ساکنان خاک
کاینچنین به قلب آسمان نهان شدید
ای ستاره ها ستاره های خوب و پاک
من که پشت پا زدم به هر چه که هست و نیست
تا که کام او ز عشق خود روا کنم
لعنت خدا بمن اگر بجز جفا
زین سپس به عاشقان با وفا کنم
ای ستاره ها که همچو قطره های اشک سربدار
سر بدامن سیاه شب نهاده اید
ای ستاره ها کز آن جهان جاودان
روزنی بسوی این جهان گشاده اید
رفته است و مهرش از دلم نمیرود
ای ستاره ها چه شد که او مرا نخواست ؟
ای ستاره ها ستاره ها ستاره ها
پس دیار عاشقان جاودان کجاست ؟  

فروغ بی شک یکی از تاثیرگذاران شعر معاصر است که در عمر هرچند کوتاه ولی پر بار خویش اشعار خوبی را از خود به یادگار گذاشته است.اشعار او پر از صمیمیت و احساس و سادگی است هرچند همواره دو حد افراطی مرگ و زندگی در اشعار او وجود دارد اما چشم انداز دید او رهایی است.وی همواره در اشعارش به سنتهای پوسیده ی جامعه ی خویش تاخته است و همواره نسبت به دایره ای که زن را محدود می کند شوریده است.هشتم دی ماه زادروز او بهانه ای شد تا که دوباره ازو یادی کنیم تا شاید با "تولدی دیگر"دوباره" ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد" و فرو ریزیم "دیوار" تنهایی را . 

دلم گرفته است...

به ایوان میروم و انگشتانم را بر پوست کشیده ی شب میکشم...

چراغهای رابطه تاریکند...

چراغهای رابطه تاریکند...

وهیچکس مرا به افتاب معرفی نخواهد کرد...

وهیچکس مرا به میهمانی گنجشکها دعوت نمیکند...

پرواز را به خاطربسپار...پرنده مردنیست 

 

پی نوشت 

نام نجات دهنده ات را از آیینه بپرس !! 

فروغ فرخزاد

دوباره سبز میشوم

هوالمحبوب  

سرگردانم
 

برگی خزان زده
 

زرد...قرمز...نارنجی...
 

در فضا با باد به هر سو میگردم
 

کودکان با دیدنم قهقهه میزنند
 

شاید میخواهند مرا به دوستی هدیه دهند
 

یا در دفتری به یادگار نگه دارند

 

میخواهم آزاد باشم
 

باز هم در آسمان
 

به چرخش درآیم
 

دیگر سبز نیستم
 

از درختم جدا مانده‏ام
 

ولی دلم
 

سبز مانده است 

چشم در راهِ بهاری دیگر 

به پای درختم می‏افتم
 

با خاک یکی میشوم
 

ذره میشوم و پنهان
 

در زمستان
 

به او گرما میدهم و قوت
 

صبر میکنم
 

در بهار 

دوباره سبز میشوم 

ادیت-رضا 

                                   

پی نوشت 

در آخرین شب پاییز مژده ی بهار را می دهم 

مـعــاشــران گـره از زلـف یــار بــاز کــنید 

شبی خوش است بدین قصه اش دراز کنید 

شب یلدایتان مبارک  

حسین..... زنده ی همیشه

هوالمحبوب

محرمی دیگر 

ماه اشک و اندوه 

ماه خون 

ماهی که ظلم.... نقاب از چهره برداشت 

ماهی که دروغ ِکذابان فاش شد 

ماهی که شهیدان ..... 

شهادت دادند به حق جویی خود 

ماه پیروزی 

ماهِ تشنه لبان .... کنار نهر آب 

بی کفنان ..... غرق در خون 

اسبان بی سوار  

مَشک بی آب

سرهای جدا مانده 

ظالمان مست طغیان 

شاهدان مست باده ی حق 

نظاره گران .... فریاد بر لب تا آسمان 

و اینک .... پس از هزاران سال 

نام حق طلبان همیشه بر لب 

یادشان همواره در دل 

و نفرین ابدی زمینیان و آسمانیان 

بر سیاه دلان ِ ظلمت کیش 

یزیدیان هر زمان  

 

هر روزی عاشورا 

هر سرزمینی کربلا 

هر ظلمی نابود شدنی

یادبود حمید مصدق

هوالمحبوب 

چه کسی می خواهد من و تو ما نشویم /  خانه اش ویران باد 

من اگر ما نشوم.... تنهایم / تو اگر ما نشوی ، خویشتنی 

از کجا که من و تو / شور یکپارچگی را در شرق باز برپا نکنیم 

از کجا که من و تو مشت رسوایان را وا نکنیم 

تو مپندار که خاموشی من / هست برهان فراموشی من 

من اگر برخیزم / تو اگر برخیزی / همه بر می خیزند  

      

 حمید مصدق بهمن ۱۳۱۸ در شهرضا متولد شد. چند سال بعد به همراه  

خانواده اش به اصفهان رفت و تحصیلات خود را در آنجا ادامه داد.  

او در دوران دبیرستان با منوچهر بدیعی، هوشنگ گلشیری،محمد حقوقی   

وبهرام صادقی هم مدرسه بود و با آنان دوستی و آشنایی داشت. 

مصدق در ۱۳۳۹ وارد دانشکده حقوق شد و در رشته بازرگانی درس  

خواند. از سال ۱۳۴۳ در رشته حقوق قضایی تحصیل کرد و بعد هم فوق  

لیسانس اقتصاد گرفت.  در ۱۳۵۰ در رشته فوق لیسانس حقوق اداری از  

دانشگاه ملی فارغ التحصیل شد و در دانشکده علوم ارتباطات تهران و  

دانشگاه کرمان به تدریس پرداخت. 

وی پس از دریافت پروانه وکالت از کانون وکلا در دوره های بعدی زندگی  

همواره به وکالت اشتغال داشت و کار تدریس در دانشگاه های اصفهان،  

بیرجند و بهشتی را پی می گرفت.در ۱۳۴۵ برای ادامه تحصیل به  

انگلیس رفت و در زمینه روش تحقیق به تحصیل و تحقیق پرداخت. 

 تاسال ۱۳۵۸ بیشتر به تدریس روش تحقیق اشتغال داشت و از ۱۳۶۰  

تدریس حقوق خصوصی به خصوص حقوق تعاون . مصدق تا پایان عمر  

عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی بود و مدتی نیز سردبیری  

مجله کانون وکلا را به عهده داشت. 

حمید مصدق در هشتم آذرماه ۱۳۷۷ بر اثر بیماری قلبی در تهران  

درگذشت.  

من از کدام دیار آمدم که هر باغش 
 

هزار چلچله را گور گشت و بی گل ماند ؟
 

من از کدام دیار آمدم که در دشتش 
 

نه باغ بود و نه گل ؟
 

تیر بود و مردن بود 
 

و در تب تف مرداد 
 

جان سپرد 
 

گذشت تابستان 
 

دگر بهار نیامد 
 

و شهر شهر پریشیده 
 

بی بهاران ماند 
 

و دشت سوخته در انتظار باران ماند 
 

امید معجزه یی ؟
 

نه 
 

امید آمدن شیر مرد میدان ماند 
 

اگر چه بر لب من از سیاهی مظلم 
 

و پایداری شب 
 

ناله هست و شیون هست 
 

امید رستن از این تیرگی جانفرسا 
 

هنوز با من هست 
 

امید 
 

آه امید 
 

کدام ساعت سعدی 
 

سپیده سحری آن صعود صبح سخی را 
 

به چشم غوطه ورم در سرشک خواهم دید؟  

 

من از کدام نقطه آغاز می کنم ؟ 

توفان و سیل و صاعقه 

اینک دریچه را 

من با کدام جرات 

سوی ستاره ی سحری باز می کنم ؟

به یاد دکتر شریعتی

هوالمحبوب 

در روزگار جهل ، شعور ، خود جرم است

دوم آذر سالروز تولد دکتر شریعتی را گرامی می داریم  

چه امید بندم در این زندگانی 

که در ناامیدی سر آمد جوانی
 

سرآمد جوانی و ما را نیامد
 

پیام وفایی از این زندگانی 

بنالم زمحنت همه روز تا شام
 

بگریم ز حسرت همه شام تا روز
 

تو گویی سپندم بر این آتش طور
 

بسوزم از این آتش آرزوسوز
 

بود کاندرین جمع ناآشنایان
 

پیامی رساند مرا آشنایی؟
 

شنیدم سخن ها زمهر و وفا، لیک
 

ندیدم نشانی ز مهر و وفایی

 

چو کس با زبان دلم آشنا نیست
 

چه بهتر که از شِکوه خاموش باشم
 

چو یاری مرا نیست همدرد، بهتر
 

که از یاد یاران فراموش باشم

 

ندانم در آن چشم عابدفریبش
 

کمین کرده آن دشمن دل سیه کیست؟
 

ندانم که آن گرم و گیرا نگاهش
 

چنین دل شکاف و جگرسوز از چیست؟

 

ندانم در آن زلفکان پریشان
 

دل بی قرار که آرام گیرد؟
 

ندانم که از بخت بد، آخر کار
 

لبان که از آن لبان کام گیرد؟  

  

پی نوشت 

آگاهی اگر چه به رنج ، ناکامی و بدبختی منجر شود ، طلیعه راه و طلیعه  

روشنایی ، طلیعه نجات بشریت است ،… از جهلی که خوشبختی،آرامش   

یقین و قاطعیت میآورد ، هیچ چیز ساخته نیست.  

دکتر علی شریعتی