خوشبختی گمشده

هوالمحبوب 

پرنده ی خوشبختی 

 

بمن بگو ....   

خوشبختی را کجا گم کرده ام ؟ 

در هیاهوی خیابان پر ازدحام 

در قیل و قال کوچه ی بن بست 

در شب بی مهتاب 

در آسمان بی ستاره 

در ابر بی باران 

در تشنگی کویر 

در چشمه ای که می خشکد 

؛؛ در نبودن تو ؛؛ 

.................... 

خوشبختی واژه ای غریب 

دستان چه کسی آن را از من ربود ؟ 

شب تنهایی را کدام آشنا بمن هدیه کرد ؟ 

انگشتان کدام دوست ....... 

قفل سرد بی مهری را بر دلم زد 

روزهای روشن را فراموش کرده ام  

از یاد برده ام .... 

دوست داشتن را با چه رنگی می نویسند ؟ 

کاش آموخته بودم .....                        

 خوشبختی را مانند پرنده کوچکی        

در میان دستانم پنهان کنم                 

دلم آشنای مهربانی و صفا بود 

آن دل از دستم رفت ...... 

من ماندم و غم غربت / در دیار بی کسی 

از یادها رفته ام  

 

دل نوشت-دور باش اما نزدیک / من از نزدیک بودن های دور می ترسم

زندانی

هوالمحبوب 

 

زندانی ام ......

در قفس تنگ نگفته ها

در بغض های گره خورده ی حنجره

در ابرهای سیاه دلتنگی

در چشم های همیشه بارانی

در پنجره های باز نشده به کوچه ی خوشبختی

بین دیوارهای ساکت خانه

در ارتباطی که هرگز با مشترک مورد نظر برقرار نمی گردد

من آن زندانی ام .........

که از یادها رفته ام

در دیار آشنایان ، غریبه ام

آن پرنده ی اسیرم که بال پروازش را چیده اند

کاش تو زندانبانم نبودی ......